Geschiedenis

 

De Ford Mustang bestaat in 2004 veertig jaar. Als prototype bestond de Mustang als 2-zitter sportwagen al in 1962, alwaar hij met een V4 middenmoter uit Duitsland zijn rondjes draaide als opwarmertje bij de Grand Prix van Watkins Glen. Deze Mustang I was echter niet geschikt voor productie. De auto oogde te futuristisch en de Ford directie wilde een auto maken voor 4 personen. Deze zou veel gretiger aftrek vinden bij de jonge gezinnen. Ford had als vergelijking de Corvette genomen en wist dat het een betere score moest halen en dus een veelzijdigere auto moest produceren. De Mustang II uit 1962/1963 kwam al behoorlijk dicht bij het eindontwerp van Joe Oros. Uiteindelijk gaf de Ford directie toestemming voor productie van zijn eindontwerp, waarbij het galopperende paard in de grille het kenmerk werd. Deze running horse in corral was ontworpen door Phil Clark, een jonge Ford Designer. De auto werd in eerste instantie vernoemd naar het Lockheed P51 (Mustang) jachtvliegtuig, maar Henri Ford II wilde geen oorlogszuchtig imago en dus werd gekozen voor de prairies en de wilde Amerikaanse paarden als uitgangspunt. De auto werd vervolgens voor het eerst getoond op de wereldtentoonstelling te New York, op 17 april 1964. 2500 nieuwsbladen hadden al bericht over de auto en de marketingmachine van Ford draaide als nooit tevoren. Hoe ontstond het idee achter de Mustang? Van oudsher heeft er al rivaliteit bestaan tussen de Ford Motor Company en de Chevrolet divisie van General Motors. Beide merken opereren op dezelfde markt. Chevrolet had de Corvair gelanceerd omdat er behoefte was aan compacte zuinige auto’s. Ford reageerde hierop met de Falcon en deze verkocht veel beter dan de Corvair, net zoals de Thunderbird in de jaren 50 de vloer had aangeveegd met de Corvette.

Vervolgens presenteerde Chevrolet de Corvair Monza. Dit was een sportieve, compacte auto en er bleek grote vraag naar te zijn. Ford probeerde met zijn Falcon Futura te concurreren, maar de Corvair Monza verkocht aanzienlijk beter, omdat de Falcon niet het imago en karakter had van zijn concurrent. Om Chevrolet te kunnen verslaan had Ford een nieuwe auto nodig. Een auto met een sportief uiterlijk en een sportieve prestatie. Een auto die de jongeren aansprak. Ford directeur Lee Iacocca had tevens na marktonderzoek heel slim bekeken dat de naoorlogse Baby Boom generatie zo’n beetje in 1964 in de leeftijd kwam om een dergelijke auto te willen bezitten. Tevens bleek het aantal jeugdigen enorm in aantal te zijn en hij wist dus dat een attractief product voor deze groep wel eens een klapper zou kunnen worden. Iacocca bleek een ziener.       

In april 1964 vloog de Mustang de markt op. Hij was niet aan te slepen, zo populair. Mensen verdrongen zich bij de Ford dealer. Iacocca sprak de volgende woorden: “Als op 17 april 1964 er marsmannetjes waren geland in het centrum van New York, dan had niemand deze opgemerkt. Iedereen zat immers bij de Ford dealer.” Op de eerste dag werden er 22000 orders geplaatst en binnen vier maanden waren er reeds 100.000 verkocht. Hij was werkelijk anders. Daarom werd deze Ford “Pony Car” genoemd. Niet gebonden aan status of klasse. Bijna iedereen voelde zich erdoor aangetrokken. Een poor man’s Ferrari, dus… De Mustang was aanvankelijk leverbaar in een convertible en een hardtop model. In 1965 zou er een sportieve fastback worden geïntroduceerd.

De vroege Mustangs kenmerken zich door de lange neus en de korte achterzijde (Coca Cola Bottle Design). Ook het interieur is sportief met afzonderlijke “bucketseats” voor en een kleine achterbank. Er was een diep, schotelvormig stuurwiel geplaatst en een horizontale snelheidsmeter die leek op die van de Falcon sedan. De auto kon ook worden voorzien van een airconditioning, die in het midden van het dashboard was gemonteerd.

De drie achterlichten aan beide kanten zouden jarenlang kenmerkend zijn voor de Mustang. De auto kostte in 1964 kaal $ 2368,- maar men kon opties bijbestellen, zoals verschillende interieurs en accesoires, om er een persoonlijk scheurijzer van te maken dat dan meer dan het dubbele kostte. Ford merkte dat de uitbreiding met allerlei verschillende opties een nieuwe marketinghit was en de opties vonden gretig aftrek. In het eerste jaar werden er 418.000 Mustangs verkocht en de miljoenste in 1966.

De Mustang had naam gemaakt en was klaar om te blijven !!!

1965 bracht een paar veranderingen voor de Mustang. De grootste was het eerder genoemde nieuwe Fastback model. Een andere was de in april 1965 geïntroduceerde GT. Er waren al meer dan 500.000 Mustangs geproduceerd in het jaar 1965. De meeste veranderingen voor 1966 waren van cosmetische aard. De keuze in interieur-kleuren en interieur-stijlen nam toe tot 34 soorten, zodat de koper nog meer manieren had om “zijn” Mustang te personaliseren. Ook op de baan had de Mustang succes en zijn sportieve imago werd op de weg nog eens versterkt door de Shelby GT-350 Mustang van 1965 en (later) door de Mach 1.

Een interessant detail van de Mustang 1967 was de “Exterior Decor Group”; de motorkap met de twee naar achter gerichte luchthappers. Deze 1967 uitvoering was iets langer, de grille-opening was vergroot en de auto zag er daardoor agressiever uit.

In 1968 werd een speciaal model gebouwd, de GT/CS California Special. De 1967 en 1968 Mustangs kregen overigens allen een nieuw dashboard met twee grote meters en drie kleinere daarboven.

De Mustang werd volwassen. Tegen 1969 werd de Mustang groter en zwaarder. De nieuwe Mustangs waren bijna 4 inches langer. Andere modellen waren de Grande, de Mach 1, de Boss 302 en de Boss 429.

De Grande was gebaseerd op de hardtop. Bij deze auto lag de nadruk op luxe, zowel qua interieur als het exterieur. Bij de Mach 1 daarentegen lag de nadruk op de prestaties met details die aan de racerij waren ontleend. Ook de Mach 1 had het luxe interieur van de Grande en was voorzien van een matzwarte motorkap met agressief ogende shaker en een opvallende striping.

De zeer exclusieve Boss 302 werd op de markt gebracht zodat Ford in de gelegenheid werd gesteld deze auto in de Trans-Am races te gebruiken. Volgens het Trans-Am reglement moest Ford duizend exemplaren aan het publiek verkopen voor deze auto aan de wedstrijd mocht deelnemen. Hetzelfde gold voor de Boss 429, deze reed op de NASCAR (National Association for Stock Car Automobile Racing).

Nu kwam misschien wel het begin van het einde, want toen werd de Pony door uitstootwetgeving ingetoomd en ging hij, net als de T-Bird, ten onder aan het buikje van de middelbare leeftijd!!

Voor bepaalde regio’s van de VS werden speciale uitvoeringen gebouwd, zoals de “Twister” Special”. Deze werd uitsluitend verkocht in de streek rond Kansas City. Deze Mustang, gebaseerd op de Mach 1 was herkenbaar aan de kleur Grabber Orange en het speciale logo. Door de oliecrisis en de import van kleine zuinigere auto’s uit Europa en Japan werd de Mustang eind 1973 genekt en kwam er een eind aan het musclecar tijdperk.

Tussen 1974 en 1978 werd door Ford een kleinere Mustang gebouwd, waarbij de motoren sterk werden verkleind en het vermogen zienderogen afnam. Momenteel is er een toenemende trend te bespeuren naar de zogenaamde Mustang II generatie, hoewel onderdelen voor deze bouwjaren zeer schaars zijn te noemen.

Nu kwam misschien wel het begin van het einde, want toen werd de Pony door uitstootwetgeving ingetoomd en ging hij, net als de T-Bird, ten onder aan het buikje van de middelbare leeftijd!!

Voor bepaalde regio’s van de VS werden speciale uitvoeringen gebouwd, zoals de “Twister” Special”. Deze werd uitsluitend verkocht in de streek rond Kansas City. Deze Mustang, gebaseerd op de Mach 1 was herkenbaar aan de kleur Grabber Orange en het speciale logo. Door de oliecrisis en de import van kleine zuinigere auto’s uit Europa en Japan werd de Mustang eind 1973 genekt en kwam er een eind aan het musclecar tijdperk.

Tussen 1974 en 1978 werd door Ford een kleinere Mustang gebouwd, waarbij de motoren sterk werden verkleind en het vermogen zienderogen afnam. Momenteel is er een toenemende trend te bespeuren naar de zogenaamde Mustang II generatie, hoewel onderdelen voor deze bouwjaren zeer schaars zijn te noemen.

In 1979 werd onder Phil Caldwell de derde generatie Mustang geintroduceerd met een strakke vormgeving. Via diverse facelifts is het derde model ge-evalueerd tot en met 1993. Reeds eind jaren 80 ging het slecht met de economie en Ford was van plan de Mustang uit productie te nemen. Men verkocht er te weinig en de fabriek moest mensen ontslaan.

Uiteindelijk werd door de protesten van honderdduizenden Mustang fans de Mustang gered. Een groep liefhebbers onder Ford mocht met een sterk verkleind budget een Mustang voor de jaren 90 gaan fabriceren als de Mustang 4. Team Mustang kweet zich uitstekend van zijn taak en met passie werd een auto gebouwd die het beste van de jaren 60 in zich droeg. Deze Mustang kwam uiteindelijk in september 1993 op de markt en bleek weer een uitstekende stap in de goede richting. Het paard kwam weer voorop de grille en de auto verkocht gelijk goed. Inmiddels is de Mustang qua verkopen de best verkochte musclecar, waarbij de Corvette, Camaro en Firebird het nakijken hebben. In 1999 wijzigde Ford de vierde generatie en nam het vermogen weer wat toe.

De toekomst van de Mustang staat inmiddels al vast met het geweldige nieuwe 2005 model die gebouwd zal worden in de gloednieuwe Auto Alliance International, AAI, assembly plant in Flat Rock , Michigan.

Wat er ook gebeurd….De Mustang heeft zijn plaats in de geschiedenis definitief verworven en is een onlosmakelijk deel geworden van de autogeschiedenis.